ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ Η ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

http://www.dea.org.gr/index.php?option=com_content&task=blogcategory&id=100&Itemid=29

Προμηθευτείτε από τα μέλη της τοπικής οργάνωσης της ΔΕΑ στην Σαλαμίνα.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2009 || Ανακοίνωση Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς
Δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση τους - Την κρίση να πληρώσουν το κεφάλαιο και οι τραπεζίτες - Με τους αγώνες μας θα ανατρέψουμε το νεοφιλελευθερισμό - Ενωτικά και Αριστερά αλλάζουμε το τοπίο σε Ελλάδα και Ευρώπη - Πανευρωπαϊκή Αντίσταση στα σχέδια της Ε.Ε. και των κυβερνήσεων - Το μέλλον μας γράφεται στους δρόμους.

Η Πρωτομαγιά είναι παγκόσμια ημέρα της εργατικής τάξης και όλων των καταπιεσμένων. Σφραγίστηκε με σκληρούς αγώνες και φόρο αίματος της εργατικής τάξης που ξεκίνησαν στο Σικάγο για το 8ωρο το 1886 και συνέχισαν να τη χαρακτηρίζουν από τότε σε όλους τους γιορτασμούς της.

Η φετινή Πρωτομαγιά γίνεται κάτω από το βάρος της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού. Κάτω από την απειλή της φτώχειας, της ανεργίας, η οποία με βάση πλέον και τα επίσημα στοιχεία έχει πάρει και στη χώρα μας δραματικές διαστάσεις, της καταστολής, της καταπάτησης όλων των δικαιωμάτων –εργασιακών και δημοκρατικών– για όλους τους εργαζόμενους. Εργαζόμενοι/ες, νέοι/ες, μετανάστες/τριες, είναι στο στόχαστρο των επιχειρήσεων και των κυβερνήσεων σε όλο τον πλανήτη.

Κυβέρνηση, τραπεζίτες και επιχειρήσεις με την ανοικτή στήριξη και την προτροπή της κυβέρνησης της ΝΔ και με την ουσιαστική συμφωνία της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, προετοιμάζουν το έδαφος για μαζικές απολύσεις και ακόμη πιο ελαστικές σχέσεις εργασίας εδώ και πολύ καιρό. Ήδη πολλά εργοστάσια κλείνουν και πετούν στο δρόμο χιλιάδες εργαζόμενους, ενώ άλλα τους θέτουν σε διαθεσιμότητα με τον εκβιασμό του κλεισίματος. Την ίδια στιγμή, όπως ξεκάθαρα φαίνεται στην περιπτώσεις των 28 δις ευρώ στις τράπεζες, του Ομίλου Λαναρά αλλά και από τα προγράμματα του ΟΑΕΔ για την δήθεν αντιμετώπιση της ανεργίας, η κυβέρνηση συνεχίζει να χρηματοδοτεί τις επιχειρήσεις και τους τραπεζίτες με τεράστια ποσά, ενώ φορτώνει τους εργαζόμενους με όλο και πιο σκληρά μέτρα.

Στην ίδια γραμμή κινούνται όλες οι κυβερνήσεις των χωρών-μελών της ΕΕ. Χιλιάδες θέσεις εργασίας χάνονται σε όλη την Ευρώπη, ενώ δωρίζονται τεράστια ποσά σε τραπεζίτες και βιομήχανους για να ξεπεράσουν την κρίση. Το θράσος των εργοδοτών (Μίχαλου, Μυλωνά, προέδρου του ΣΕΒ κλπ) να ζητάνε ή και να εφαρμόζουν βδομάδα τριών εργάσιμων ημερών ή λιγότερες ώρες εργασίας με αντίστοιχη μείωση των μισθών είναι ακριβώς το ίδιο με το θράσος των ανταγωνιστών τους σε όλη την Ευρώπη, που μαζί με την Ευρωπαίκή Επιτροπή ζητάνε ακριβώς το ίδιο ενάντια σε όλους τους εργαζόμενους, ανεξάρτητα από φυλή, χρώμα, εθνικότητα και θρησκεία.

Ταυτόχρονα από τον ΛΑ.Ο.Σ. και τον Ν. Κακλαμάνη, απ’ τη ΝΔ μέχρι τον Πάγκαλο, προσπαθούν να μας «ποτίσουν» με τη χυδαία αντεργατική προπαγάνδα τους, ώστε να είμαστε διασπασμένοι και πιο αδύναμοι απέναντί τους. Η κυβέρνηση με την ανοχή ή και τη στήριξη της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, για να κάμψει ή να προλάβει τις αντιστάσεις των εργαζομένων και της νεολαίας, εντείνει τα μέτρα καταστολής (κάμερες παντού, παρακολουθήσεις, αστυνομοκρατία, κλίμα για την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου κλπ)

Οι ηγεσίες των συνδικάτων (ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ) αυτή την κρίσιμη περίοδο δεν θέλουν και δεν μπορούν να ηγηθούν της εργατικής αντεπίθεσης παρά τη συσσωρευμένη οργή και αγανάκτηση που υπάρχει ανάμεσα στους εργαζόμενους λόγω των οικονομικών δυσκολιών τους και την ανασφάλειας την οποία καθημερινά βιώνουν. Ο «διάλογος» της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ με τον ΣΕΒ «για να μπει μπλόκο στην ανεργία», τη στιγμή που θα έπρεπε να είναι σε μεγάλη ταξική σύγκρουση μαζί του επειδή οι επιχειρήσεις με πρόσχημα την οικονομική κρίση απολύουν μαζικά εργαζόμενους, είναι απαράδεκτος και λειτουργεί αποπροσανατολιστικά. Η άρνησή της, να οργανώσει την κλιμάκωση και το συντονισμό οποιουδήποτε αγώνα, να στηρίξει το κίνημα αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα και την εξέγερση της νεολαίας τον περασμένο Δεκέμβρη, είναι απαράδεκτη.

Χέρι βοηθείας στη συμβιβαστική πολιτική των ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ στο συνδικαλιστικό κίνημα δίνει η ηγεσία του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ με την απομονωτική και διασπαστική τους τακτική.

Είναι σαφές ότι τόσο το πρόγραμμα των εργατικών αιτημάτων όσο και οι μορφές πάλης για τη διεκδίκησή του, πρέπει να προκύψουν από τους ίδιους τους εργαζόμενους, από τη δράση τους και από την πίεση που θα ασκήσουν οι αγωνιστές της βάσης του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς.

Το σύνθημα «δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση σας», που το βλέπουμε σε όλες τις διαδηλώσεις και σε όλες τις γλώσσες παγκόσμια, ας είναι και στη δική μας Πρωτομαγιά η αρχή της απάντησης στη βαρβαρότητα και την εξαθλίωση που θέλει να μας επιβάλει ο καπιταλισμός. Ας είναι η συνέχεια της πανεργατικής απεργίας της 2 Απρίλη για να υποχρεώσουμε τις ηγεσίες των συνδικάτων να παλέψουν μαζί με όλους και όλες μας για να μην περάσουν τα σχέδια και τα νομοσχέδια της ΝΔ – και της όποιας κυβέρνησης του κεφαλαίου ακολουθήσει.

Για να παρθούν μέτρα αντιμετώπισης της ανεργίας, αποτροπής των απολύσεων και προστασίας των ανέργων. Για να μην περάσει το αντεργατικό μέτρο της μείωσης των ημερών ή ωρών εργασίας με αντίστοιχη μείωση των μισθών, Για το 35ωρο χωρίς μείωση των αποδοχών. Για να δοθούν ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, στις συντάξεις και στα επιδόματα ανεργίας. Για κατώτερο μισθό 1300 ευρώ και κατώτατη σύναξη στα 20 ημερομίσθια του ανειδίκευτου εργάτη. Για την κατάργηση των υπεργολαβιών και όλων των επισφαλών και ελαστικών μορφών απασχόλησης. Για πλήρη, σταθερή και ποιοτική εργασία για όλους. Για την αύξηση των δημόσιων δαπανών για την υγεία, την παιδεία, την πρόνοια και το περιβάλλον και για την άμεση προώθηση 100.000 προσλήψεων ανέργων σε αυτούς τους τομείς. Για την υπεράσπιση και διεύρυνση των εργασιακών, δημοκρατικών και συλλογικών δικαιωμάτων των εργαζομένων και της νεολαίας.

Σ’ αυτή τη μάχη δεν είμαστε μόνοι. Ένα πολύ σημαντικό κύμα αγώνων σαρώνει την Ευρώπη. Στις απεργίες και τις διαδηλώσεις στην Ιταλία, τη Γαλλία, την Ισπανία, την Αγγλία κλπ. εμφανίζονται οι καλύτεροί μας σύμμαχοι. Αυτή την επιστροφή σε μια διεθνιστική πολιτική ενοποίησης των αγώνων και των αιτημάτων σε ευρωπαϊκό και πλανητικό επίπεδο επιδιώκει ο ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό η ουσιαστική στήριξη και ενίσχυσή του ΣΥΡΙΖΑ από τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους τους ανέργους και τη νεολαία στις προσεχείς εκλογές ευρωεκλογές θα σημαίνει ενίσχυση των ταξικών και κοινωνικών αγώνων τους.

Ο αγώνας για την υπεράσπιση και αναβάθμιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, για να μην πληρώσουν αυτοί τα βάρη της οικονομικής κρίσης, για την ήττα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, για το σοσιαλισμό και την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο συνεχίζεται.
Όλοι στις Πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις των Εργατικών Κέντρων
Αθήνα: κεντρική συγκέντρωση Πλατεία Κλαυθμώνος 10.30πμ
Προσυγκέντρωση Δικτύου συνδικαλιστών ΣΥΡΙΖΑ: Γωνία Χαλκοκονδύλη και Πατησίων στις 10.30πμ

ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΤΟ Νο 16 ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Κυκλοφόρησε το τεύχος Νο 16 της «Διεθνιστικής Αριστεράς»
10.04.09
Στο τεύχος που κυκλοφορεί μπορείτε να διαβάσετε:
Η πάλη ενάντια στην καταπίεση σήμερα
Η χειρότερη κρίση του καπιταλισμού μετά το 1929
Ποιος χρειάζεται τον Κέινς
Ο σταλινικός ρεφορμισμός
Για το μακεδονικό έθνος και την εθνότητα
Το μακεδονικό ζήτημα και η Αριστερά
Ισραήλ: Η αποικία του ιμπεριαλισμού στη Μέση Ανατολή
Πώς μπορούν να νικήσουν οι Παλαιστίνιοι
Το ιταλικό κίνημα αντεπιτίθεται
Διαδηλώσεις στη Μαδαγασκάρη, 180 νεκροί: Γιατί;


Προμηθευτείτε το από τα μέλη της τοπικής οργάνωσης της ΔΕΑ στην Σαλαμίνα.

Η Κινηματογραφική Λέσχη Σαλαμίνας παρουσιάζει το "Zoo Story"

ΤΟ «ZOO STORY» ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ

Η «Ιστορία Ζωολογικού Κήπου» είναι το πρώτο θεατρικό έργο του αμερικανού συγγραφέα Έντουαρτ Άλμπυ. Πρωταγωνιστές είναι ο Τζέρυ και ο Πίτερ. Ή αν θέλετε πρωταγωνιστές είναι η μοναξιά, η απόγνωση, η περιθωριοποίηση, η οργή από την μια και η αποχαύνωση, η ψυχική αποστείρωση, η διαλυμένη προσωπικότητα, η ποδοπατημένη αξιοπρέπεια από την άλλη.

Εκτυλίσσεται σε ένα παγκάκι στο Σέντραλ Παρκ της Νέας Υόρκης το 1958. Σήμερα, πενήντα περίπου χρόνια μετά, θα μπορούσε να εκτυλίσσεται σε ένα παγκάκι οποιασδήποτε μεγάλης πόλης, σε οποιαδήποτε χώρα. Με πρωταγωνιστές τους απολυμένους του Λονδρέζικου Σίτι, τους πρώην γιάπις της Γουόλ Στριτ, τους αστέγους του Παρισιού, τους Γερμανούς μεταλλεργάτες που πετάγονται στο δρόμο, τους ανέργους από τα κλειστά εργοστάσια της Β. Ελλάδας, τα πρεζάκια της πλατείας Ομονοίας, τους μετανάστες παντού…

Μοίρα; Πεπρωμένο; Φυσικό φαινόμενο; Τίποτα από αυτά. Είναι το παρόν και το μέλλον(;) ενός συστήματος που μας θέλει κομπάρσους. Που για να κυριαρχεί, επιχειρεί να μας ελέγχει και να διαμορφώνει την «κοινή γνώμη» μέσω της τηλεόρασης και των ΜΜΕ. Nα μας παραπλανά, πως για την πρόσφατη κρίση του, όλοι φταίμε κι όλοι πρέπει να πληρώσουμε. Να μας φοβίζει με την τρομοκρατία της απόλυσης, τις κάμερες και την κρατική καταστολή. Να μας ευνουχίζει πνευματικά σερβίροντας μέσω του λάιφ-στάιλ τα ιδεολογήματα της εξατομικοποίησης, του καταναλωτισμού, του ωχαδερφισμού. Που για να επιβιώνει μας θέλει αποξενωμένους, αντίπαλους, εχθρούς, ντόπιος εναντίον μετανάστη, άνεργος εναντίον εργαζόμενου, άντρας εναντίον γυναίκας, χριστιανός εναντίον μουσουλμάνου, ετεροφυλόφιλος εναντίον ομοφυλόφιλου, «καθώς πρέπει» εναντίον «διαφορετικού». Μας θέλει χωρισμένους σε κλουβιά, σαν τα άγρια ζώα του ζωολογικού κήπου… Στο έδαφος αυτό φυτρώνει η ανυπαρξία διαπροσωπικών σχέσεων, η αδράνεια κι η αδιαφορία απέναντι στο συνάνθρωπο, στον εαυτό μας, στη φύση.

Οπότε; Παντοδυναμία; Απόλυτος έλεγχος; Ολική κυριαρχία; Όχι!! Γιατί το σύστημα είναι γεμάτο αντιφάσεις. Γιατί παρόλα αυτά, πολλοί δραπετεύουν από τα κλουβιά τους. Είναι τότε που «Η Γη Τρέμει», για να θυμηθούμε την ομώνυμη ταινία του Λ. Βισκόντι. Όπως πρόσφατα με τα εκατομμύρια των Γάλλων απεργών, με τις ανατροπές στην Λατινική Αμερική, με τους χιλιάδες οργισμένους διαδηλωτές στο Λονδίνο ενάντια στους G20, με την εξέγερση της ελληνικής νεολαίας το Δεκέμβρη. Κι η διέξοδος; Η λύση; Είναι στον κόσμο να την βρει. Προϋπόθεση όμως για οποιαδήποτε αλλαγή είναι η συλλογικότητα. Μια συλλογικότητα που στα απλά της βήματα επιτυγχάνεται ακόμα και με την δράση κινηματογραφικών, θεατρικών και πολιτιστικών ομάδων. Κι είναι κάτι που έλειπε από τον κόσμο του Τζέρυ και του Πίτερ. Ας φροντίσουμε να μην λείπει από μας…